Month: December 2015

Ο Απόλλων Υλάτης, ο Θεός δηλαδή του Δάσους, ήταν ο προστάτης του Κουρίου και πιστεύεται ότι λατρευόταν στην περιοχή από τον 8ο αιώνα π.Χ. – τον 4ο αιώνα μ.Χ. Το Ιερό του θεού ήταν ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο και υπέστη πολλές επεκτάσεις και μετατροπές σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους.

Αρχικά, η περιοχή αποτελείτο από ένα ναό (ίχνη του οποίου σώζονται στα θεμέλια του υφιστάμενου ναού), ένα κυκλικό μνημείο, έναν επίσημο αρχαϊκό βωμό κι ένα αστυνομικό τμήμα της τότε εποχής. Κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο η περιοχή επεκτάθηκε με την προσθήκη των κτιρίων στα νότια και βόρεια, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιούνταν για την παρουσίαση των αναθημάτων ή για τη διαμονή των επισκεπτών. Πήλινα ειδώλια και αγγεία που είχαν συσσωρευτεί στο ναό από τον 5ο αιώνα π.Χ. έως τη Ρωμαϊκή Περίοδο, θάφτηκαν στον ειδικό λάκκο για τα τάματα.

Η πλειονότητα των μνημείων, όπως μπορεί να δει κανείς σήμερα, ανήκουν στην αποκατάσταση που έγινε στο ναό κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. και αποτελούνται από το ναό του Απόλλωνα (ο οποίος έχει αποκατασταθεί εν μέρει), τις αίθουσες των προσκυνητών, την «παλαίστρα» (όπου οι αθλητές ασκούνται και έπαιζαν παιχνίδια), ένα συγκρότημα λουτρών και τον ιερό περίβολο.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα του Κουρίου, το οποίο ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις-βασίλεια του νησιού κατά την αρχαιότητα, είναι από τα πιο εντυπωσιακά του νησιού και η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πολλά σημαντικά ευρήματα, τα οποία μπορεί ο επισκέπτης να δει στον χώρο.

Η πόλη-βασίλειο χτίστηκε πάνω στους λόφους της περιοχής, ατενίζοντας και ελέγχοντας μ΄ αυτό τον τρόπο την εύφορη κοιλάδα του ποταμού Κούρη. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα το Κούριο συνδέθηκε με τον ελληνικό μύθο του Άργους της Πελοποννήσου, όπου οι κάτοικοί του πίστευαν ότι ήταν απόγονοι των μεταναστών που έφτασαν στην Κύπρο από το Άργος. Η κάποτε ακμάζουσα πόλη-βασίλειο καταστράφηκε μετά από το μεγάλο σεισμό του 365 μ.Χ.

Το υπέροχο Ελληνορωμαϊκό θέατρο, το οποίο αποτελεί το επίκεντρο του αρχαιολογικού χώρου, χτίστηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και επεκτάθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Το θέατρο έχει αποκατασταθεί και τώρα χρησιμοποιείται για μουσικές υπαίθριες θεατρικές παραστάσεις, κυρίως κατά τους θερινούς μήνες, καθιστώντας το έναν από τους πιο δημοφιλείς χώρους για τη φιλοξενία πολιτιστικών εκδηλώσεων υψηλού επιπέδου και κύρους.

Ανατολικά του θεάτρου βρίσκονται τα ερείπια της επιφανούς Οικίας του Ευστόλιου, η οποία ήταν αρχικά μια ιδιωτική έπαυλη που μετατράπηκε σε δημόσιο κέντρο αναψυχής κατά την Παλαιοχριστιανική Περίοδο.

Η έπαυλη ήταν μέτρια σε μέγεθος, αλλά καλά εξοπλισμένη και πλούσια διακοσμημένη. Αποτελείται από ψηφιδωτά δάπεδα του 5ου αιώνα στην κεντρική αίθουσα κι ένα συγκρότημα λουτρών, που βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο και ήταν προσβάσιμο από τη βόρεια πλευρά του κτιρίου. Η δομή της οροφής επιτρέπει στους επισκέπτες να απολαύσουν την περιοχή όλο τον χρόνο και να εξερευνήσουν τα ερείπια της οικίας.

Τα λουτρά αρχικά άνοιγαν από την κεντρική αίθουσα προς τα βόρεια και ανατολικά, όπου υπήρχαν τα κρύα λουτρά (frigidarium). Πριν από κάθε λουτρό βρίσκεται ένα ρηχό ποδόλουτρο, ενώ στα δυτικά βρίσκονται τα ερείπια των υπόκαυστων, τα οποία θέρμαιναν το δωμάτιο που βρισκόταν στη μέση (tepidarium), καθώς και το ζεστό δωμάτιο (caldarium). Στο τελευταίο δωμάτιο βρίσκονται ενσωματωμένες δεξαμενές για ζεστά μπάνια, οι οποίες υπάρχουν μέχρι και σήμερα όπως και οι θάλαμοι θέρμανσης, όπου ο θερμός αέρας μεταφερόταν μέσω των υπόκαυστων, ταξιδεύοντας μέσα από ειδικά κομμένους καπνοδόχους, μέσα από τους τοίχους και κάτω από τα πλακάκια του δαπέδου, που είναι κατασκευασμένα από τερακότα.

Μαζί με την Οικία του Ευστόλιου, υπάρχουν κι άλλα εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα στην «Οικία του Αχιλλέα» και την «Οικία των Μονομάχων», με τις επαύλεις να έχουν πάρει το όνομά τους από τις σκηνές που απεικονίζονται στα ψηφιδωτά.

Τα ερείπια της Ρωμαϊκής Αγοράς είναι επίσης ορατά στο χώρο. Η δομή χρονολογείται από τις αρχές του 3ου αιώνα, με προσθήκες που έγιναν αργότερα κατά την Παλαιοχριστιανική Περίοδο. Η Ρωμαϊκή Αγορά είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου δημόσιου κτιρίου, το οποίο χρησιμοποιείτο από το τέλος του 4ου αιώνα μέχρι το τέλος της Ελληνιστικής Περιόδου.

Η Αγορά της πόλης περιβάλλεται από στοές με μαρμάρινες κολόνες και στις δύο πλευρές, ενώ στην βορειοδυτική πλευρά της βρίσκονται τα εντυπωσιακό δημόσια λουτρά και ένας μικρός ναός, το Νυμφαίο, αφιερωμένο στις νύμφες των νερών.

Μια Παλαιοχριστιανική Βασιλική βρίσκεται επίσης στο χώρο και χρονολογείται από τον 5ο αιώνα, με ξεχωριστό βαπτιστήριο στην εξωτερική βόρεια πλευρά.

Το Στάδιο του Κουρίου βρίσκεται 1 χιλιόμετρο δυτικά, στην δεξιά πλευρά του δρόμου προς την Πάφο.

Αρχαιολογικός Χώρος Κουρίου – Ακουστική Ξενάγηση 

Το Μεσαιωνικό Κάστρο στο Κολόσσι είχε χρησιμεύσει ως ένα εξαιρετικό δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Χτίστηκε αρχικά τον 13ο αιώνα και ξαναχτίστηκε στη σημερινή του μορφή τον 15ο αιώνα.

Μετά την πτώση της Άκρας το 1291, υπηρέτησε ως το αρχηγείο των Ιπποτών του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και τον 14ο αιώνα ήρθε κάτω από την κυριαρχία των Ναϊτών Ιπποτών. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Κύπρο οι Ιππότες παρήγαγαν ένα γλυκό κρασί, το οποίο έγινε γνωστό ως «vin de Commanderie». Σήμερα το κρασί κουμανταρία είναι ένα από τα παραδοσιακά κρασιά του νησιού κι ένα από τα παλαιότερα ονόματα κρασιών στον κόσμο, διατηρώντας το ίδιο όνομα για οκτώ αιώνες.

Δίπλα στο κάστρο βρίσκονται τα ερείπια ενός μύλου του 14ου αιώνα όπου παρήγαγαν ζάχαρη.

Η Μονή βρίσκεται στο Ακρωτήρι Γάτα, 15 χιλιόμετρα δυτικά της Λεμεσού και νότιο-ανατολικά της Αλυκής του Ακρωτηρίου. Το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου των Γάτων είναι ίσως το αρχαιότερο μοναστήρι στην Κύπρο. Το παρεκκλήσι του Μοναστηριού χρονολογείται από τον 14ο αιώνα, ενώ εγκαταλείφθηκε τον 16ο αιώνα. Το Μοναστήρι αποκαταστάθηκε από Ορθόδοξες καλόγριες το 1983.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε από την Αγία Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία άφησε ένα κομμάτι ξύλο από τον Τίμιο Σταυρό στο χώρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Κύπρος αντιμετώπισε μια σοβαρή και μεγάλη ξηρασία, αναγκάζοντας πολλούς ανθρώπους να φύγουν από το ακρωτήρι, αφού η περιοχή μολύνθηκε από φίδια.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος έστειλε τον κυβερνήτη Καλόκαιρο στην Κύπρο για να απελευθερώσει χιλιάδες γάτες και να απαλλαγεί η περιοχή από τα φίδια. Ως εκ τούτου, το ακρωτήρι σώθηκε κι έγινε γνωστό ως Κάβο Γάτα.

Ενώ η Μονή τώρα διαθέτει ένα μικρό αριθμό καλογριών, υπάρχουν πολλές γάτες, οι οποίες λέγεται ότι είναι οι απόγονοι εκείνων που απάλλαξαν την περιοχή από τα φίδια.

*H εκκλησία της Μονής είναι κλειστή προσωρινά λόγω εργασιών που διεξάγονται από το τμήμα αρχαιοτήτων σε συνεργασία με τν Μητρόπολη Λεμεσού.  Οι υπόλοιποι χώροι της Μονής είναι ανοικτοί για επίσκεψη.